o p e n h e i d

voor
Vereniging Milieudefensie

www.kr8.nl/milieudefensie/openheid
> home > conflict > het vermoeden

Het Vermoeden

door Micha Kuiper

Ik ga me nu op zeer glad ijs begeven: Niets van hetgeen ik in dit hoofdstuk schrijf, kan ik bewijzen. Ik heb zelf ook geen manier om zeker te weten dat het waar is. Het is mijn vermoeden - en u kunt dit overslaan als u liever eerst tot uw eigen oordeel komt. Ik heb regelmatig mensen geconfronteerd met mijn vermoedens, maar de aard van mijn vermoedens is dat ze niet bevestigd zullen worden, of ze nu fout zijn of juist kloppen.

Meteen door naar de affaires

Door de spiegel

Ik verplaats me even in een leidinggevende van Milieudefensie. Ik ben hooggemotiveerd om iets te bereiken in mijn werk. Het milieu staat op het spel, en daar wordt heel onverstandig mee omgesprongen! Mijn partner klaagt dat ik nooit thuis ben en veel harder werk dan eerlijk zou zijn voor dat lage salaris dat Milieudefensie betaalt. Het lukt ons niet goed tot afspraken te komen die naleefbaar zijn, want telkens is er weer een spoedklus of een deadline of een crisis-situatie.

Maar: we zijn vol goede moed en trots op wat we bereiken. De salarissen zijn vrijwillig laag, want het is moeilijk om aan geld te komen, en als we hoge salarissen eisen, moeten we met minder mensen toe.

Wij krijgen ons geld uit 3 bronnen:

donaties van leden en overige donateurs
project-subsidies, voornamelijk van VROM
grote giften, voornamelijk van de Postcode Loterij

Leden zijn onze meest betrouwbare bron van inkomsten. Vooral doordat het er zoveel zijn: ze zullen nooit allemaal tegelijk stoppen met geld geven. Het is nodig de leden te overtuigen dat we goed werk doen, en we moeten ook voortdurend leden werven om de natuurlijke opzeggingen bij te houden. Verder lijkt het ons een goed idee om te verdriedubbelen van 30.000 naar 100.000 leden. Aansluiten bij de belevingswereld van niet-leden is daartoe een vereiste.
VROM heeft veel vertrouwen in Vereniging Milieudefensie. Andersom is dat helaas minder het geval: VROM moet zich houden aan het beleid van het zittende kabinet, en dan spelen altijd niet-milieu belangen een grote rol.
In het ideale geval zou de overheid maatschappelijke organisaties geld geven, zonder zich te bemoeien met de mening van die organisaties. Helaas moet de overheid natuurlijk wel controleren dat het geld zinnig besteed wordt. En wat is zinnig? Dat is al gauw, wanneer het overeenkomt met algemeen erkende doelen of het kabinetsbeleid.
Een ander punt is, dat de overheid zichzelf graag doelen stelt, die zij vervolgens liever door maatschappelijke organisaties laat nastreven, die er verstand van hebben, dan dat zij zelf een hele organisatie op touw zet.
Dit samen leidt ertoe dat de overheid wel degelijk sterke inhoudelijke voorwaarden stelt aan deze gelden. Omdat dit eigenlijk niet door de beugel kan, staan deze voorwaarden niet allemaal op papier. Het vooraf overleggen met de ambtenaren die beslissen is dan de oplossing: wat ligt goed, wat niet? Natuurlijk proberen wij zoveel als mogelijk onze eigen idealen niet te verloochenen - we zijn niet te koop.
De postcode loterij wil gokkers hebben. En hoe kun je gokkers beter overtuigen hun geld over de balk te gooien, dan doordat het helemaal geen weggegooid geld is! De opbrengst gaat namelijk naar een goed doel! (En die goede doelen, waaronder Milieudefensie, moeten natuurlijk heel veel Nederlanders aanspreken!)

Kortom: alle geldgevers zetten ons onder druk om ons goed te presenteren, en beperken ons in onze bewegingsvrijheid om te doen wat we echt zouden willen.

Help!

Stel nu, dat ik iets doms gedaan heb. Ik ben voor democratie, want tenslotte zijn we een Vereniging en is het Buro er namens en voor de Leden. We hebben jarenlang een groot besluit voorbereid, in de verwachting dat de leden net zo enthousiast zouden zijn als wij. Ze zijn het niet. Niet allemaal. Sterker nog, ze hebben zulke goede argumenten, dat het nog wel eens zou kunnen gaan tegenvallen. Zou ik dan niet snel een halve waarheid vertellen?

Zou ik dan niet af en toe een brief vergeten te beantwoorden? Een lastig agendapunt torpederen?

Het is verdorie niet niks, de verantwoordelijkheid over zo'n grote organisatie, en die kritiek is keihard, bot en best wel eng.

Het doel dat ik met dit hoofdstukje had, is te voorkomen dat u de leidinggevenden van Milieudefensie zometeen ziet als criminelen; volgens mij zijn de bedoelingen in eerste instantie volkomen zuiver, maar gaat men halverwege de mist in onder druk van angst voor kritiek. Daarbij verliest men uit het oog, of men nog wel rechtmatig bezig is.

Het patroon dat ik zie is:

er is kritiek
men zegt sorry
men probeert het beter te doen (al dan niet oprecht)
er blijft kritiek
men wordt zenuwachtig
men gaat manipuleren
er komt hele heftige kritiek
ga terug naar 2.

Verder: affaires
of sla deze over en ga naar: Wat te doen?
Zie ook: ALV - bestuur ontslaan of juist niet?

Reageer: 4vmd-urgent@kr8.nl